மற்றும்... ஃ

 சீசாப் பலகையின் மையத்தில் வீழ்ந்த பூ
இன்னும் கிளை ஞாபகத்தில்...


பகடையின் எண்களற்ற முதுகின் கீழ்
வீட்டுப் பாடங்களேதுமற்ற சிலேட்டுள் 
உடல் சொடுக்குகிறது
மகவுண்ட மீன்

சொற்ப தானியங்களுடன் இறுதி நாள்
நுரைப்பஞ்சாய் சாயமுறுகிறது
வரிக்குதிரையின் கருவில் தோல்

பால்மத்திய ரேகையிலிருந்து கிளைக்கும்
நச்சுக் கொடியில் ள்,ன் மற்றும் ஃ
அல்லது ஆல்பா,பீட்டா ....


தூக்குக்கு தயார்படும் பரிசோதிக்கப் பெற்ற
உடல்நலத்துடன்..,
காலியாகும் இங்குபேட்டர்களில் இருந்து
ஒரு எளிய பகல்

செண்பக வனம் - சில குறிப்புகள்

மிருக செட்டைகளின் கீழ் நெளியும்
டங்ஸ்டன் புழுக்களின் ஆய்வுக் கூட மிதவைகள்
திமில் உடைந்து

வெயில் எண்ணிப் பார்க்கும் இலைகளின் 
பாவில் எச்சமிட்டு நட்சத்திரம் பொரிக்கும்
நாகக் கண் வாய்த்த நர்த்தகிக் கொண்டை பறவை

முதலுயிர் நுகர்ந்த பூமியின் பனிக்குட வாசம் பிலிற்றும் 
கடைசியுதிரம் உமிழும் மோனோபஸ் கருப்புதடுகள்
மிளிர சுனை

சமிக்ஞை மெல்லொலி இசைச் சிலந்தி உமிழும் ஒளியிழையில்
வனம் பாலிக்கும் ஏந்தியகரமாய் சிறகு விரித்து மூடும் வதிகுருகுகள்

பேறு காலப்புணர்வில் ஆண் திருடும் தனத்து மிடறாய் 
பாவாத பாதங்கள் தழுவ நீளும் கரங்களோடு 
அவள் நாசி முடிந்து பசியவாயில் வழிந்து 

அரப்பில் சிகைகழுவிய உகிர் ,இலை மேலொளிர் பகல்
யானும் 
பெய்யும் இருதுளியிடை தூரத்தில் 
எம்பாவையரும்

தொப்பி தூக்கிப் பாறை

ஆகாயத்தின் மேல் படிந்திருக்கும்
இமையின் கீழ்

கடைசி சொட்டு மதுவிலிருந்து
அசுத்தமாகும் யாரோவின் உலகம்

நடன எட்டுகள் மறந்த சிறுமியின்
ஆடை அசைப்பில் நிரம்பும் பாடல் கணம்

பணயக் கைதியின் கனாவில்
வரும் மனைவியின் பிரசவம்

என்கௌண்டரில் தரையில்
சுடப்படும் புல்லட்டுகளால்
மூக்கொழுகும் பளிங்கு கோப்பைகள்


நாள் தப்பிய பெண்ணிடம்
சுக விடுதியின் பின்னறை கேள்விகளில்
எச்சில்படும் பெயர்கள்

சர்வ ஜாக்கிரதையுடன் மீண்டும்
 காலி செய்து கவிழ்க்கப் பெறுகிறது
இமை- கோப்பை  மற்றும் ..... 

வரிக்குதிரையின் கனா

ரீங்கரிக்கும் சில்வண்டுகளின்
ஸ்தாயிதனைஅறுக்கும் கூகையின் குரல் 
அடவியின் இடுக்குகளில்
உறங்கும் சர்ப்பங்களில் நிகழ்த்தும் சலனம் ,

கைவிலக்கும் தாயின் கரத்தை இழுத்து
வைத்துக் கொள்ளும் சிறுமியின்
கனாவில் நடன வகுப்பில்
இறுக்கிக் கொள்ளும் இடையாடை ஞாபகம்.

அதிர்ந்து கொண்டிருக்கிறது செல்லிடப் பேசி,

டோராவும் புஜ்ஜியும் பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்
ஆலிஸ் -இன் அற்புத உலகில்
அடுத்த கிரகத்தில் புலம் பெயர்ந்த
தந்தையுடன் தாய்
இன்னும் இறுகும் கரத்துள்
நெளிகிறது பிஞ்சுவுடல்

இராவண கண்ணியம்

கழுவேற்றுதலின் சுவாரஸ்யத்தில் 
இருந்த உனக்கு கேட்கவே இல்லை
மடலேறும் பறை

உண்ணிகள் களைய எப்பவும் நீட்டும் 
கழுத்துதான் 
நீதான் ஆபிரகாம் பலி பீடத்தில் 

கொன்று செய்த பீலி சாமரம்
வெட்சி வாசம் படர்த்தும் 
உன் மாளிகையில் 

யட்சனின் குளம் 
அரவானின் மனசு
கனாச் சடலங்கள் கரையெங்கும் 

கல் அகலிகை
சுமந்து வந்திருக்கிறாள் அண்டைச் சிறுமி
சிற்பம் செய்து தரச் சொல்லி

உதிர பாகினி

காதுகளில் எலும்பு கூடாத


மழலை ஒன்றின் கபாலத்தை

அணிந்திருந்தாள்



அவள் பாதத்தில் நூற்றாண்டு காலம்

ஒரு கால் பாரம் தாங்கி கிடக்கிறேன்

கருணை கூர்ந்து என்னை தின்னக் கேட்டாள்



பெரு மகிழ்வுடன் ஏந்தினேன்

உப்பு தீர்ந்த இருதயம் முதலில் என்றேன்



நெஞ்சுக்கூடு விலக்கி விரல் செருகியவள்

அறைந்தாள் காணீர்



அவள் பெருந்தனத்தில் பெருகியது உதிரம்

பாதி கல்லான மரத்திலிருந்து மேலெழும் பறவைகள்

அவள் ரோமக் கால்கள்



காதலையுணர் உன் கர்ப்பப்பை

என் புறம் நாரி

சிற்றகல் சுடர்

உன்னொரு நாத்திக தீண்டலில் சுவர் மீதிருக்கும்


கண்ணாடிச் சில்லுகள் கடக்கும் பூனையாய்

அளந்து பதியும் பாதம்

ரோமக் காலிடையே மூச்சு



மூங்கிலின் குருத்துகள் பச்சையம் மாறுகையில்

பாய்மரத்தின் பாய்கள் பருவமெய்துகின்றன

தளும்பும் அலைகள் தெறிப்புகளால் உப்புறைய



மகரந்த முகத்துடன் திரியும் வண்ணத்துப் பூச்சி

பழிக்கிறது சிறகசையாமல் மிதக்கும் பறவையை